Telkens als ik naar de winkel ga om nieuwe meubels te kopen, raak ik in een strijd van wilskracht verwikkeld. Als ik bij mezelf denk "Oh, ik heb wat nieuwe meubels nodig" en naar de winkelwagen grijp, ben ik al aan het plannen om mijn aankopen te rechtvaardigen. Als ik dat vloerkleed koop dat in de aanbieding is, heb ik een nieuwe bank of stoelen nodig, lampen en een paar bijzettafeltjes. En dan heb ik een nieuwe tafel nodig voor mijn eetkamer. De lijst gaat maar door en door. Maar wat dan nog? Dit is waarom ik een volwassene ben. Ik moet mijn geld kunnen uitgeven zoals ik wil. En ik hou van mooie spullen! Waarom zou ik mezelf designer meubelen ontzeggen als ik weet wat ik waard ben